Słońce- Gwiazda układu słonecznego

Gwiazda jest to ciało niebieskie świecąca światłem własnym pochodzącym z przemian termojądrowych zachodzących w jej wnętrzu. Na nocnym niebie najłatwiej jest rozpoznać gwiazdy, które wysyłają ogromne ilości energii. Gwiazdy znacznie różnią się od siebie rozmiarami. Gwiazdy olbrzymie mają o kilkaset razy większą średnicę, niż  Słońce, podczas gdy wielkość gwiazd karłowatych jest zbliżona do wielkości Ziemi. Wszystkie gwiazdy z wyjątkiem Słońca widoczne są na niebie, jako niewielkie świecące punkciki, ponieważ znajdują się one bardzo daleko od Ziemi. Najbliższa poza Słońcem gwiazda Proxima Centauri jest oddalona o 4,3 roku świetlnego od Ziemi. Rok świetlny jest to odległość jaką pokonuje światło w próżni w ciągu jednego roku. Podstawowym składnikiem budującym gwiazdy jest wodór, oraz hel. Najczęstszą reakcją chemiczną, która zachodzi w gwiazdach jest właśnie synteza wodoru w hel. Reakcje jądrowe w gwiazdach nie zachodzą na całej ich objętości, ale jedynie w pewnych miejscach centralnych, w jądrach. Energia, która powstaje w wskutek tych reakcji jest wypromieniowywana stopniowo, czasem w przeciągu milionów lat. Gwiazdy powstają z materii międzygwiazdowej, która w określonych warunkach może się kondensować pod wpływem siły grawitacji. 

 

Słońce to gwiazda centralna Układu Słonecznego. Wokół Słońca krąży Ziemia, pozostałe planety, oraz inne ciała niebieskie. Słońce to najjaśniejszy obiekt na widocznym z Ziemi niebie i główne źródło energii która dociera do naszej planety. 
Słońce leży w jednym z ramion spiralnych Galaktyki, 26 tysięcy lat świetlnych od jej środka i około 26 lat świetlnych od płaszczyzny równika Galaktyki. Okrąża centrum Drogi Mlecznej z prędkością 220 km/s w czasie 226 milionów lat, co daje około 20 obiegów w ciągu dotychczasowej historii gwiazdy.
 Słońce jest kulą plazmy o masie około 2×10³⁰ kg. 73,5% z tego to wodór, 25 – hel, a reszta to pierwiastki cięższe oraz proste związki chemiczne. Kula plazmy utrzymywana jest w równowadze hydrostatycznej dzięki sile grawitacji z jednej strony i rosnącym wraz z głębokością ciśnieniem gazu, które równoważy ciężar materii znajdującej się powyżej.

Zaćmienie słońca