Obiekty transneptunowe

Są to małe ciała niebieskie wielkości Plutona lub mniejsze, obiegające Słońce po orbitach znajdujących się poza trajektorią Neptuna. Najczęściej pozostają w rezonansie 3:2, co oznacza, że na 3 obiegi orbitalne Neptuna przypadają 2 obiegi planetoidy transneptunowej. Obszar ich występowania nazwany jest także Pasem Kipera. Znajduje się tam zapewne wiele tysięcy takich asteroidów, z których odkryto dotychczas kilkaset. Asteroidy te charakteryzują się najczęściej czerwoną barwą powierzchni, co tłumaczy się faktem, że są wystawione na silne oddziaływanie promieniowania kosmicznego.

Klasy obiektów transneptunowych:

Wśród obiektów transneptunowych można wyróżnić:

• Plutonki – pozostające w rezonansie orbitalnym 3:2 z Neptunem, co oznacza, że na trzy obiegi orbitalne Neptuna przypadają dwa obiegi obiektu transneptunowego. W tej grupie znajduje się Pluton. Do roku 2005 był ona największym znanym obiektem transneptunowym, ale ni wykluczano, ze istnieją większe od niego obiekty. W lipcu 2005 ogłoszono odkrycie ciała, tymczasowo nazwanego 2003 UB313 (nazwa oficjalna „136199 Eris”), który jest większy od Plutona. Do plutonków zalicza się również małe ciała.
• Obiekty plutonowe – duże planetoidy z pasa Kipera, które cechami fizycznymi przypominają Plutona, nie muszą pozostawać w rezonansie orbitalnym z Neptunem. Jest to nazwa tymczasowa.
• Cubewano – obiekty nie wykazujące rezonansów orbitalnych (klasyczne).
• Twotino – planetoidy transneptunowe krążące wokół Słońca w rezonansie orbitalnym 2:1 z Neptunem, czyli dwa obiegi orbitalne Neptuna przypada na jeden obieg transneptuna.
• Obiekty z dysku rozproszonego – planetoidy, których orbity zostały mocno zmienione w wyniku oddziaływań grawitacyjnych planet olbrzymów, same obiekty zaś wyrzucone na znajdujące się dalej od Słońca trajektorie.
• Obiekty z obłoku Oorta – ciała (planetoidy, komety, pył i gaz) obiegające Słońce w odległości od 300 do 100 000 AU.